ПРАЗ 50 ГАДОЎ Сябры дзяцỉнства, маладосьцỉ, У нашы лепшыя часы, Там не было пагарды, злосьцỉ, Выразна чую галасы… Там на урок гукаў званочак, Ад думак пра раку ỉ лес, I позỉрк памятны дзявочы, Нам ўпершыню прарочыў лёс. I захавалася жаданне, Што праз жыццё вяло заўжды… Той час дзỉвосны - нỉбыта ранне, I зараз схова ад бяды. 15.05.2017. |