ЗНIКЛАЯ ВЁСКА Каля рэчкỉ лясной стаяла, Слаўся ў кветках паводаль луг. Нỉбы снег пад сонцам растала – Завяршыўся жыццёвы круг. Шмат чаго на вяку пабачыла, Гадавала ў ласцы дзетак, За галоўнае – працы вучыла, I сама сỉлкавалася гэтак. Было свята – касцы на лузе У кашулях Белай Русỉ, Растлумачыць вынỉк бяруся: Водар сена дадому вязлỉ! Невядома з якой нагоды Непатрэбнаю стала вёска, Не шукала нỉколỉ выгоды… На месцы вёскỉ зараз бярозкỉ. 14.06.2019 |